خواب و سیستم درون ریز

نکات کلیدی: سیستم درون ریز تحت تاثیر ریتم‌‌‌های گردشی و حالت خواب و بیداری قرار ‌می‌گیرد.

ناهنجاری‌‌‌های هورمونی ‌می‌تواند مرتبط با اختلالات و ناهنجاری‌‌‌های خواب باشد.

ناهنجاری‌‌‌های خواب ‌می‌تواند منجر به عدم تنظیم هورمونی شود و منجر به ناهنجاری‌‌‌هایی در سیستم درون ریز شود.

منقطع بودن خواب و بی خوابی در بیماران دارای مشکلات اساسی رایج‌است و ممکن‌است با گستره‌‌‌های هورمونی مختلفی در ارتباط باشد.

مقدمه.

سیستم درون ریز گروهی از اندام‌‌‌ها یا غده‌‌‌ها هستند که هورمون‌‌‌ها را مستقیما به درون گردش خون آزاد ‌می‌کنند. این هورمون‌‌‌ها ابزارهایی برای رشد، متابولیسم و حفظ هموستازی هستند. به طور مشابه، خواب نقش مه‌می‌در هموستازی انسان ایفا ‌می‌کند. بعضی از الگوهای‌‌ترشح هورمونی به صورت عمده با نشانگرهای مهم در گردش خون داخلی بدن مشخص ‌می‌شوند که درون هیپوتالاموس درون هسته فراکیاسمایی(SCN) قرار دارند در حالی که سایر هورمون‌‌‌ها به صورت اولیه تحت تاثیر حالت خواب و بیداری قرار ‌می‌گیرند. خواب و سیستم درون ریز به طور شدیدی به هم تنیده شده اند به این معنی که‌‌ترشح بسیاری از هورمون‌‌‌ها تحت تاثیر خواب قرار ‌می‌گیرند. به علاوه، کیفیت خواب و طول آن بر عملکرد هورمونی تاثیر ‌می‌گذارد به این شکل که ناهنجاری‌‌‌های خواب و منقطع بودن خواب ‌می‌تواند منجر به ناهنجاری‌‌‌های هورمونی شود. بر عکس، نقص در عملکرد سیستم درون ریز ‌می‌تواند به صورت قابل ملاحظه ای بر خواب تاثیر بگذارد. در این مقاله، اثر خواب و ناهنجاری‌‌‌های خواب بر عملکرد سیستم درون ریز و تاثیر ناهنجاری درون ریز بر خواب مورد بررسی قرار گرفت. ناهنجاری‌‌‌های خواب و نتایج بعدی آن در سیستم درون ریز در بیماران هم مورد بررسی قرار گرفته‌است.

ریتم گردشی و کنترل حالت خواب و بیداری در‌‌ترشح هورمونی

هورمون‌‌‌های تنظیم کننده گردش خون که شامل هورمون‌‌‌های تولید شده توسط محور هیپوتالاموسی هیپوفیزی(ACTH) و کورتیزول ، هورمون محرک تیروئید و ملاتونین هستند. هورمون رشد(GH)، پرولاکتین(PRL) و‌‌ترشح رنین مرتبط با خواب هستند. خواب به طور ویژه خواب در موج کوتاه(SWS) مرتبط با GH افزایش یافته، هورمون آزاد کننده هورمون رشد(GHRH) و سطوح گرلین هستند(گرلین هورمونی‌است که توسط سلول‌‌‌های جانبی معده‌‌ترشح ‌می‌شود و اشتها را تحریک ‌می‌کند).

هورمون‌‌‌های آدرنوکورتیکوتروپیک و کورتیزول

محور هیپوتالاموس، هیپوفیز(HPA) به صورت اولیه تحت کنترل ریتم گردش خون هستند. نقاط اوج سطوح کورتیزول و ACTH در صبح زود وجود دارند و در طی روز کاهش پیدا ‌می‌کنند. کنترل اولیه گردش با این حقیقت اثبات ‌می‌شود که خواب در طول روز به طور قابل توجه،‌‌ترشح کورتیزول را مهار ن‌می‌کند. این تغییرات روزانه در‌‌ترشح کورتیزول ادامه پیدا ‌می‌کند حتی زمانی که خواب اتفاق ‌می‌افتد و به طور قابل توجهی با فقدان خواب یا خواب در زمان‌‌‌های غیر عادی در طول روز تحت تاثیر قرار ن‌می‌گیرد. دوره‌‌‌های 24 ساعته از فعالیت کورتیکوتروپیک به صورت اولیه با ریتم گردش خون تنظیم ‌می‌شود.

اگرچه،‌‌ترشح هم چنین با تغییر در حالت خواب و بیدار تضعیف ‌می‌شود. خواب به صورت نرمال با کاهش در سطح کورتیزول و سطوح رو به نزول کورتیزول و ACTH در طی بخش اول خواب همراه ‌می‌شود.‌‌ترشح کورتیزول در ساعات پایانی عصر پایین‌است و آغاز خواب منجر به ادامه یافتن این کاهش در سطح کورتیزول ‌می‌شود. در انتهای خواب، بیداری درصبح با قطع‌‌ترشح کورتیزول همراه ‌می‌شود. در قطع شدن خواب، به نظر ‌می‌رسد که الگوی‌‌ترشح کورتیزول تعدیل ‌می‌شود که در آن سطوح پایه کورتیزول بالاتر‌است و حداکثر سطح کورتیزول صبحگاهی از آنچه در طی خواب در طول روز ایجاد ‌می‌شود، پایین‌‌تر‌است.

ادامه مقاله در سایت تیادی:

https://tiady.com/%d9%88%d8%a8%d9%84%d8%a7%da%af-%d9%be%d8%b2%d8%b4%da%a9%db%8c/%d9%85%d9%82%d8%a7%d9%84%d8%a7%d8%aa-%d9%88-%d8%a7%d8%ae%d8%a8%d8%a7%d8%b1-%d9%be%d8%b2%d8%b4%da%a9%db%8c/%d9%85%d9%82%d8%a7%d9%84%d8%a7%d8%aa-%d9%88-%d8%a7%d8%ae%d8%a8%d8%a7%d8%b1-%da%a9%d9%84%db%8c%d9%86%db%8c%da%a9-%d9%87%d8%a7-%d9%88-%d8%af%d8%b1%d9%85%d8%a7%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87-%d9%87%d8%a7/%d8%ae%d9%88%d8%a7%d8%a8-%d9%88-%d8%b3%db%8c%d8%b3%d8%aa%d9%85-%d8%af%d8%b1%d9%88%d9%86-%d8%b1%db%8c%d8%b2/

 

ارزیابی مولفه های کنترل حالت ایستادن بدن در معیارهای تعادل کودکان: مقاله مرور هدفمند

چکیده

هدف: تعیین سنجش های تعادل ایستادن تایید شده در جمعیت کودکان، و تعیین مولفه های کنترل طرز حالت بدن بررسی شده در هر ابزار.

منابع داده ها: جستجوهای الکترونیکی در پایگاه داده های مدلاین، امبسی و سی آی ان ای اچ ال با ترکیبات کلید واژه های تعادل طرز حالت بدن، تعادل، روان سنجی، بازتولید نتایج، ارزش پیش بینی آزمون ها، و کودک/علم امراض کودکان، ادبیات ناشناخته، و جستجوهای دستی صورت گرفت.

انتخاب مقاله: معیارهای ورود سنجش هایی با اهداف بیان شده برای ارزیابی تعادل با جمعیت کودکان، با حداقل 1 نوع ارزیابی روان سنجی، با حداقل 1 نوع فعالیت ایستادن، با پروتکل استاندارد و معیارهای ارزیابی و منتشر شده به زبان انگلیسی بودند. دو منتقد به طور مستقل مقالاتی برای شامل سازی مد نظر قرار دادند. 21 سنجه شامل شد.

استخراج داده ها: دو منتقد ویژگی های توصیفی را استخراج نمودند و 2 محقق به طور مستقل مولفه های تعادل در هر سنجش را با استفاده از نگرش به سیستم ها جهت کنترل طرز حالت بدن کدگذاری نمودند که چارچوب نهادینه برای تعادل در جمعیت کودکان بود.

ترکیب داده ها: مولفه های تعادل در سنجه های ارزیابی شدند که شامل سیستم های حرکتی پایه ای (100%)، کنترل طرز حالت بدن به طور پیش بینی (72%)، پایداری استاتیک (62%)، ادغام حسی (52%)، پایداری پویا (48%)، محدودیت های پایداری کارکردی (24%)، تاثیرات شناختی (24%)، حالت عمودی (9%)، و کنترل طرز حالت بدن به طور عکس العمل (0%) بود.

نتایج: ارزیابی تعادل کودکان با سنجه های معتبر و جامع برای اطمینان از گسترش تحرک ایمن و استقلال در فعالیت های کارکردی اهمیت دارد. سنجه های تعادل تایید شده در جمعیت کودکان کنون به طور جامع به ارزیابی کنترل طرز حالت ایستاده بدن نپرداخته اند و برخی شکاف های موجود در سنجه های امراض کودکان را حذف نموده اند که تضمین توجه به تایید آنها در بین کودکان است.

ادامه مقاله در وبسایت تیادی:

https://tiady.com/%d9%88%d8%a8%d9%84%d8%a7%da%af-%d9%be%d8%b2%d8%b4%da%a9%db%8c/%d9%85%d9%82%d8%a7%d9%84%d8%a7%d8%aa-%d9%88-%d8%a7%d8%ae%d8%a8%d8%a7%d8%b1-%d9%be%d8%b2%d8%b4%da%a9%db%8c/%d9%85%d9%82%d8%a7%d9%84%d8%a7%d8%aa-%d9%88-%d8%a7%d8%ae%d8%a8%d8%a7%d8%b1-%da%a9%d9%84%db%8c%d9%86%db%8c%da%a9-%d9%87%d8%a7-%d9%88-%d8%af%d8%b1%d9%85%d8%a7%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87-%d9%87%d8%a7/%d8%a7%d8%b1%d8%b2%db%8c%d8%a7%d8%a8%db%8c-%d9%85%d9%88%d9%84%d9%81%d9%87-%d9%87%d8%a7%db%8c-%da%a9%d9%86%d8%aa%d8%b1%d9%84-%d8%ad%d8%a7%d9%84%d8%aa-%d8%a7%db%8c%d8%b3%d8%aa%d8%a7%d8%af%d9%86-%d8%a8/

ارتباط بین نتایج درک شده بیمار و تغییرات بیومکانیکی بطورمعقول-ارزیابی شده پس از جایگزینی کامل زانو

چکیده:

سابقه: عمل جراحی جایگزینی کل زانو(TKR) در جوانان، یعنی جمعیتی فعال تر با انتظارات کاربردی بیشتر استفاده شد. فهم اینکه آیا ارزیابی درک-بیمار از وظایف، منعکس کننده اهداف ارزیابی بیومکانیکی می باشد که در فهم مهم است یا محدودیت های عملکرد می تواند به اندازه کافی در محیط بالینی کنترل شود.

سوالات تحقیق: آیا تغییرات در ارزیابی اهداف بیومکانیکی گام ارزیابی نتایج بیمار-گزارش شده در حدود 12 ماه بعد از عمل جراحی TKR را  منعکس می کند ؟

شیوه ها: تجزیه و تحلیل گام سه بعدی با OA بر روی 41 بیمار انجام شد، که برای عمل جراحی TKR برنامه ریزی شده بود، 22  نفر از آنها برای ارزیابی های بعدی (9 تا 24 ماه) برگشت خورده بودند. تجزیه و تحلیل اصلی اجزاء برای تعریف ویژگی های تناوب بین افراد مبتلا به  OA به علاوه کنترل 31 فرد غیر-آسیب شناختی برای آموزش طبقه بندی کاردیف، تکنیک دسته بندی عینی، استفاده شد و سپس تغییرات بعد از عمل جراحی را حساب می کند یا می شمارد. تغییرات-درک بیمار همچنین با استفاده از شکاف زانو در آکسفورد (OKS)، بررسی نتایج زانو(KOS)، و امتیازات سیستم جمع آوری رسیدگی درد(PACS).. ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن برای ایجاد روابط بین تغییرات در نتایج درک شده و بطورعینی-ارزیابی شده محاسبه شد.

نتایج: ارزیابی عینی تغییرات بیومکانیکی به شدت مرتبط با تغییرات در OKS(r=-0.695، p < 0.001) و نتایج ارزیابی شده  KOS (r=-.810، p < 0.001) می باشد. درد(PACS) تنها مرتبط با وظایف بیومکانیکی بعد از عمل جراحی می باشد (r=-.623, p=0.003).

اهمیت: در این مطالعه بیومکانیک، رابطه بین تغییرات در عملکرد یا وظایف عینی و ارزیابی گزارش شده بیمار قبل و بعد از عمل جراحی TKR قوی تر از مطالعاتی است که شامل متریک بیومکانیک نمی باشد. کیفیت حرکت ممکن است اهمیت بیشتری برای بهبود درک بیمار از ارزیابی عملکرد داشته باشد که تنها زمان گرفته شده یا فاصله حرکت در مدت فعالیت های اصلی را بررسی می کند.

1.مقدمه

اهداف اصلی تعویض کامل زانو (TKR) در درمان ورم مفاصل و استخوان ها زانو (OA) بهبود کیفیت زندگی از طریق ترمیم عملکرد مفصل و کاهش درد می باشد. در سالهای اخیر، افزایش چشمگیری در کاربرد TKRبرای درمان افراد جوانتر[1], و افرادی با انتظارات اصلی بالاتر[2,3] وجود دارد.  تغییرات در عملکرد فیزیکی بعد از جراحی بطورمعمولی با استفاده از ارزیابی نتایج گزارش شده بیمار نظارت میشود(PROMs) . مدارک اخیر عیوب PROMs برای کنترل تغییرات در عملکرد مبتنی بر ارزیابی های بعد از عمل جراحی TKR[4–7] نشان می دهد. آن همچنین پیشنهاد می کند که بیماران با OA شدید سختی در تمایز بین محدودیت اصلی و درد دارند زمانیکه توانایی خود را برای انجام فعالیتهای زندگی روزمره خود-ارزیابی می کنند[4].

تجزیه و تحلیل گام رویکرد عینی برای ارزیابی اختلاف آشکاربین عملکرد مبتنی و تغییرات اصلی درک شده قبل و بعد از عمل جراحی TKR ارائه می دهد. مطالعات زیادی عیوب اصلی در پارامترهای بیومکانیکی در گروهای TKR در زمان مقایسه با افراد سالم گزارش کرده اند[8]. به هرحال، چند مطالعه بحث کرده است که آیا بیماران با بهترین بهبود درک شده همچنین بهترین نتایج بیومکانیکی و برعکس را دارند.

تجزیه و تحلیل بیومکانیگی گام اطلاعاتی در مورد سینیتیک و حرکت شناسی مفصل تولید می کند، اما تفسیر یافته ها با وابستگی متغیرهای بیومکانیکی مشکل می شود[9].  در نتیجه، منافع زیادی در تکنیک های آماری وجود دارد که به طور عینی تغییرات گام های آسیب شناسی را مربوط به جمعیت هنجار خلاصه می کند[9–11]. یکی از چالشها برای خلاصه کردن داده بیومکانیکی کاهش موجی شکل موقت به متریک مجزا است. یک شیوه مشهور تجزیه و تحلیل اجزای اصلی(PCA) است، که داده ها را به اجزای متناوب قائم کاهش می دهند. این شیوه عینی است، بنابراین نیازی به انتخاب معقول ویژگی های هدف ندارد مانند حداکثر طول موج، و در مطالعات زیادی نشان داده شده است که بطور موفقیت آمیزی تفاوت ظریف بین الگوهای جنبشی را شناسایی می کند[12,13].

در واحد ما، کاربرد PCA با شیوه طبقه بندی شده مبتنی بر نظریه دمپستر-شافر مدارک ترکیب شده است، که "دسته کننده کاردیف" نامیده می شود. این شیوه نشان داده شده است که به درستی تغییرات بیومکانیکی در مرحله-اخیر افراد مبتلا به  OA[14] به عنوان پایه ای برای بهبود ارزیابی بعد از TKR [15–17]مشخص می کند. اجرای تکنیک های مذکور برای بیومکانیک های اعضای پایین در مدت سطح گام، اختلاف بین اهمیت بهبود اصلی عینی و ذهنی تاکید می کند[16]. به هرحال، اهداف واقعی گرا بعد از عمل جراحی ممکن است ارزیابی نتایج ذهنی و عینی تفاوت داشته باشد. بر فرض مثال، (OKS) بویژه برای تغییرات درک شده بعد از عمل جرا حی شکاف زانو آکسفورد در TKR واکنشی طراحی شده است ، بدین معنی که افراد سالم به باند باریک با ارزیابی نتایج افت می کنند، بطورکلی امتیاز کامل0/48 حاصل می شود. شیوه های عینی مانند دامنه حرکت زانو یا طبقه بندی گام، به هرحال، بطور ویژه طراحی نشده اند تا در تغییرات بعدی TKR واکنشی باشند، بنابراین افراد سالم بطورکلی در سهم بزرگی از ارزیابی نتایج کاهش می یابند.

این مطالعه قصد دارد تا نتایج حاصل از بیمار و دسته بندی بیومکانیکی عینی از سطح گام را ارزیابی کند. اولین هدف مقایسه سطح تغییرات در PROMs و دسته بندی بیومکانیکی سطح گام بعد از عمل جراحی TKR می باشد. هدف دوم بررسی اینکه آیا ارزیابی منافع اصلی بعد از جراحی بطورقابل توجهی با استفاده از دسته بندی گام در مقایسه با تنها استفاده PROM  تغیر یافته است یا خیر.

ادامه مقاله در وبسایت تیادی:

https://tiady.com/%d9%88%d8%a8%d9%84%d8%a7%da%af-%d9%be%d8%b2%d8%b4%da%a9%db%8c/%d9%85%d9%82%d8%a7%d9%84%d8%a7%d8%aa-%d9%88-%d8%a7%d8%ae%d8%a8%d8%a7%d8%b1-%d9%be%d8%b2%d8%b4%da%a9%db%8c/%d9%85%d9%82%d8%a7%d9%84%d8%a7%d8%aa-%d9%88-%d8%a7%d8%ae%d8%a8%d8%a7%d8%b1-%d8%aa%d8%ac%d9%87%db%8c%d8%b2%d8%a7%d8%aa-%d9%be%d8%b2%d8%b4%da%a9%db%8c/%d8%a7%d8%b1%d8%aa%d8%a8%d8%a7%d8%b7-%d8%a8%db%8c%d9%86-%d9%86%d8%aa%d8%a7%db%8c%d8%ac-%d8%af%d8%b1%da%a9-%d8%b4%d8%af%d9%87-%d8%a8%db%8c%d9%85%d8%a7%d8%b1-%d9%88-%d8%aa%d8%ba%db%8c%db%8c%d8%b1%d8%a7/